ایرادهایی که از وزیر پیشنهادی علوم روز گذشته در مجلس گرفته شد بیشتر به سلیقه نمایندگان برمی گردد. دقیقا مشخص نیست از دید آنها وزیر علوم باید به چه ترتیبی انتخاب شود و چه ملاک های داشته باشد. افرادی بدون سابقه سرکار هستند. مساله انتخاب وزیر علوم حالت لجبازی و مخالفت مطلق به خود گرفته است. البته وجوه جناحی این مخالفت طبیعی است اما باید به این مساله توجه داشت که وزارت علوم وزارت حساسی است و مصلحت اندیشی خاصی را می طلبد. یکی از مسائلی که در بحث انتخاب وزیر علوم مطرح است، مساله بورسیه ها است. این بورس ها دارای جهت گیری های خاص بودند نه دارای صلاحیت های علمی خاص. عده یی هستند که نمی خواهند کسی بر سر کار باشد که این مسائل را مطرح کند. بنابراین نگاهی جبهه یی، حزبی و شخصی را در این قضیه دخیل می کنند. مساله بورسیه ها تایید شده است و قبول این مساله برای عده یی سخت است. بنابر این ترجیح می دهند کسی بر سر کار باشد که این مسائل را مطرح نکند. گزینه مطرح شده برای تصدی پست وزارت علوم مخالفانی دارد که بیشتر سوء گیری هایی سیاسی دارند.

ین در حالی است که با وزیر نداشتن یک وزارتخانه هدف گذاری ها دچار اشتباه می شود. وزارتخانه یی که برای مدتی طولانی بلاتکلیف است، در انتخاب هدف خود دچار اختلال می شود. با توجه به اینکه هنوز در ابتدای شروع سال تحصیلی دانشگاه ها هستیم نباید مساله به این صورت باشد. این بلاتکلیفی به اساتید و دانشجویان نیز انتقال پیدا می کند. در این وضعیت رییس جمهور دوباره باید برای این وزارتخانه سرپرست انتخاب کند. تداوم این مساله که وزارت علوم با سرپرست به کار خود ادامه دهد، مساله ساز است. چون با وارد شدن هر سرپرستی به وزارت علوم و شناخت پیدا کردن او از مسائل پروسه یی زمانبر است و این گونه مشکلات موجود حل نمی شود. این مساله در هر صورت عواقب زیادی برای وزارت علوم دارد. با توجه به اینکه این وزارتخانه شرایط بسیار حساسی دارد که با این روند انتخاب وزیر علوم تمام این مسائل در حالت بلاتکلیفی می ماند. بدترین مساله برای یک وزارتخانه، آن هم با شرایط وزارت علوم، این است که کماکان بدون وزیر بماند.