«روزی که سفارت را گرفتند» جمله ای آشنا برای من در دوران کودکی بود که نه مفهومی از سفارت در ذهن داشتم نه معنی گرفتن آن را می دانستم. نقل جمع های خانوادگی بود و قهرمانش خویشاوندی که روز 13آبان 1358 سحرخیزی کرد و به سفارت آمریکا رفت تا بختش را برای ادامه تحصیل در ینگه دنیا بیازماید؛ هنوز دو، سه نفری جلو تر از او پشت صف باجه بخش کنسولی بودند که یکی زد به شانه فامیل جوانم که آقا بروید. کجا؟ چرا؟ برای چی؟ در چندثانیه با چشمانی خیره و گوش هایی تیز دید و شنید آنچه آن روز بر آنجا رفت؛ جوابش را گرفت و رفت. زندگی این خویشاوندم اگر دقایقی زود تر می جنبید یا دانشجویان پیرو خط امام، دقایقی دیر تر می رسیدند،