از زمان واقعه عاشورا تاکنون رویکرد غالب در توجه به این واقعه یک رویکرد تاریخی است و حتی وجه فقهی آن هم کمتر مورد توجه قرار گرفته است: چه رسد به وجه الهیاتی. در واقع کمتر محققی در آثاری که به وقایع عاشورا اختصاص داده ممکن است به بحث بیعت پرداخته باشد تا این مساله را مورد بررسی قرار دهد که آیا بیعت براساس فقه اسلامی امری اجباری است یا خیر و به لحاظ فقهی اگر یک شهروند یا شخصیت بیعت نکند آیا مستحق مرگ است. این مساله یی است که محققان ما کمتر به آن پرداخته اند و این ناشی از غلبه وجه آیینی و شعایری عاشوراست و من معتقدم که این امر تنها تحت سیطره نگاه تاریخی به مساله عاشورا شکل گرفته است. این نگاه تاریخی کاستی هایی با خود به همراه آورده است که از جمله آنها غفلت از وجه فکری، نظری یا الهیاتی واقعه است.