زمین ورزشی دانشگاه زیرآفتاب گرم یک روز پاییزی میهمانانی دارد. صدای سازی می آید و فردی که ناشیانه و با لکنت آواز می خواند. کسی بلندگو را قطع می کند اما دوباره ادامه آواز پخش می شود و همان صدا ادامه خواندش را پی می گیرد، این دفعه دیگر بلندگو واقعا قطع می شود وهمین قدر آوازه خوانی تک نفره همراه با بازیگوشی حضار را به شادی می آورد. اینجا کنسرت موسیقی نیست فقط یک المپیک ویژه برگزار می شود. روی تابلوی مراسم نوشته شده «نهمین همایش مسابقات ورزشی المپیک ویژه». اینجا برگزار کنندگان حتی حاضر نشدند که نام کم توان ذهنی را روی تابلو بیاورند. آنها شعار همیشگی خود «می دانم که می توانم»