خیلی خوش گذشت: دونده رفت، رسید یا نرسید، مهم نیست. در نتیجه این تصور و توقع از اینکه تحسین بشوم را برای خودم حل کردم، به نوعی، خود استادکاری کارها معمولازمینه یی را برای کسانی که بخواهند ببینند پشت این کارها چیست فراهم می کند، پس از این نظر فکر نمی کنم اعتراضی باشد

با خودم فکر می کنم لایقش بودی؟ حاصلی دادی؟ به قول خیام، از سوختن تو دودی بود؟ بعد نگاه می کنم و می بینم، من پنج هزار شاگرد تعلیم دادم، چهار هزار نقاشی کشیدم، هشت جلد کتاب نوشتم، سه جلد از مجموعه کارهایم منتشر شده، 200 سخنرانی مفصل کردم، بیشتر از 500 مقاله نوشتم، این همه کار مرمت کردم، بانی خیر ساختن موزه ها شدم...