محمد حسینی که قبل از این وزیر فرهنگ و ارشاد احمدی نژاد بود، سوار آمبولانس شد و گفت: «روش های رسانه های حامی دولت روحانی «نخ نما» است.»

به نظر ما هم روش رسانه های اصلاح طلب نخ نما شده است. اما روش های رسانه ای مدل های دیگری هم دارد؛

روش نخ کش: که رسانه های حامی دولت احمدی نژاد استفاده می کردند. در این روش اینقدر حمایت می کنند تا قضیه نخ کش شود.

روش نخ ریس: که رسانه های حامی دولت خاتمی استفاده می کردند.

در این روش هرچی را که رفسنجانی می ریسید، پنبه می کردند.

روش نخ باف: در این روش که مورد علاقه رسانه تصویری است، زمین و زمان را به هم می بافند. منتها مساله این جاست که چیزی که می بافند اصولاتن خور خوبی ندارد و به تن آدم زار می زند.

روش نخ تاب: نخ تاب های رسانه ای اصولااهل تابیدن هستند و هرچه دم دستشان باشد می تابانند. نخ تاب ها تاب ندارند و زود زود دلواپس می شوند.

روش نخ قند: نخ قند را دور کله قند می پیچند. نخ قند رسانه ای را دور کله رسانه می پیچند.

روش نخ سوزن: روش نخ سوزن روش اهل بخیه است که مایل هستند اگر جامه دولتیان و سیاستمداران آسیب دید سریع وصله پینه اش کنند.

روش نخ و سوزن: در این روش مثل لحظه ای که با نخ و سوزن تور بالاسر عروس را می دوزند تا زبان خانواده عروس بسته شود، بعضی رسانه ها با نخ وسوزن کاری می کنند زبان آدم دوخته شود.

روش نخ دادن: در این روش رسانه به هر کسی بتواند نخ می دهد تا ازش یک آگهی، یا وام، یا ارز دولتی، یا سمتی مشاوره ای، چیزی، دربیاید. روش نخ دادن بدبخت ترین روش رسانه ای است.

روش نخ کردن: در این روش رسانه سعی می کند مثل نخ تسبیح ارکان مختلف جامعه و سیاست و فرهنگ و اقتصاد را به هم مرتبط کند. منتها دیده شده خیلی این کار شدنی نیست.