برای رهایی از پیاف، هر چیزی را امتحان کردم، با نمک و آتش جن زدایی کردم. به بورا بورا رفتم تا نجاتش دهم. به پرو، به ماچو پیچو و مراسم باستانی شمن باوران را انجام دادم تا پاک شوم بعد از این در نهایت فهمیدم چرا نمی توانم رهایش کنم. او را در دوره کودکی تنها گذاشته بودند. بزرگ ترین ترسش تنها ماندن بود

در طول هفت سال از زمان بردن جایزه اسکار، کوتیار نقش زنان رنج دیده و پیچیده را بازی کرد. در آخرین کارش، با کمی تغییر، همچنان پر اراده ظاهر شد: در فیلم عاشقانه و درونگرایانه «زنگار و استخوان» معلولی است که جفت پاهایش را از دست داده، در «مهاجر» پناهنده لهستانی جوانی است در نیویورک به وضعیت اسفباری