ایمنی مدارس در برابر زلزله را از دو منظر باید مورد توجه قرار داد.

1- خطرپذیری: یعنی خطراتی که اینگونه مکان ها را تهدید می کند.

2- آسیب پذیری: یعنی میزان آسیبی که می تواند در اثر خطرات بالقوه (زلزله و...) به مدارس وارد شود.

آنچه که حساسیت کار را بالامی برد و باعث می شود که مدارس در کانون توجه مردم، مدیران و دست اندرکاران قرار گیرد، تراکم انسانی بالا(در واحد سطح) است که در صورت بروز هرگونه حادثه منجر به تلفات انسانی، می تواند تبعات اجتماعی بزرگی را رقم بزند. بنابراین باید به سه نکته اساسی توجه کرد. اول اینکه باید میزان آسیب احتمالی را با انجام اقدامات کوتاه مدت و میان مدت به حداقل ممکن رساند. ارایه آموزش های صحیح و تاثیرگذار (برگزاری مانورهای اصولی با توجه به سازه ساختمان) و مقاوم سازی اجزای غیرسازه ای مدارس از اقدامات کوتاه مدت و میان مدت به شمار می رود. نکته دوم مقاوم سازی اجزای سازه ای است (به خصوص مدارسی که قبل از تدوین آیین نامه 2800ساخته شده اند) که می تواند در قالب برنامه ها و اقدامات بلندمدت مورد بازسازی قرار گیرند. سومین نکته، دقت در انتخاب جانمایی برای ساخت اینگونه مکان هاست. رعایت حریم گسل با توجه به نوع فعالیت گسل، همچنین جنس و بافت خاک، شیب زمین و... از جمله مواردی است که می تواند در کاهش خسارت ها و تلفات انسانی تاثیرمستقیم داشته باشد. امید است با شناخت صحیح از خطر و آسیب های محتمل، بتوانیم در کوتاه ترین زمان ممکن، ایمنی مدارس کشور و به خصوص امنیت جانی فرزندان و آینده سازان این مرزوبوم را تضمین کرده و از هدررفت منابع جلوگیری کنیم.