قانون نانوشته ای در روزنامه نگاری و در مقاله نویسی آکادمیک وجود دارد که حکم می کند: «اگر خودت ننوشته ای، بگو از کدام منبع گرفته ای.» این جمله به ظاهر ساده را می توان از مهم ترین اصول اخلاقی نگارش به شمار آورد؛ متاسفانه همین اصل ساده را خیلی ها درک نمی کنند، یا صرف نمی کند که درک کنند و این است منشا پیدایش فضایی که در آن، واژه ناخوشایندی مثل «سرقت ادبی» به امری رایج و مساله ای روزمره و پیش پاافتاده بدل می شود که حتی صحبت از آن به میان آوردن، ممکن است کاری عجیب و نامتعارف به نظر بیاید. «سرقت ادبی» البته مساله ای است جهانی که در دوردست تاریخ هم وجود داشته و در دوره رمانتیسیسم مثل خیلی چیزهای دیگر