در این 30 سال مدام به دنبال این بوده ایم که حکم حکومت در نص چیست، اما هیچگاه نپرسیده ایم که خود حکومت چیست تا حکمش مشخص شود. باید در این زمینه بیشتر کار شود. الان کدام تصور از دولت در جامعه و نزد نخبگان هست و کدام یک از این تصورات کارآمد است. بالاخره افرادی مثل فوکو و هابرماس و... جوامع خودشان را هوشیار می کنند و هشدار می دهند که به مسیرهایی نروند. اینجا هم این امر به عهده علوم انسانی است. به این ترتیب هر چقدر ما به علوم انسانی حمله کنیم، در واقع به فقه حمله کرده ایم زیرا مجرای موضوع شناسی فقه را بسته ایم. اتفاقی که متاسفانه الان رخ می دهد و عده یی فکر می کنند با حمله به علوم انسانی جامعه را فقهی تر و شرعی تر می کنند، غافل از اینکه هر نوع محدودیت در علوم انسانی چون حوزه موضوع شناسی را مسدود می کند، دست فقیه را می بندد