سال ها پیش از من خواستند بر اساس زندگی ویلیام ترنر فیلمنامه یی برای پیتر اوتول بنویسم (البته او قرار نبود نقش ترنر را بازی کند). متاسفانه این فیلم هرگز ساخته نشد. شاید فرصتی می شد برای جبران تمامی اشتباهاتی که بیشتر فیلم های مربوط به هنرمندان تا به حال مرتکب شده اند. هیچ کدام شان هرگز نتوانستند مراحل کشیده شدن یک تابلوی نقاشی را به درستی روایت کنند. پیتر گرینوی در «قرارداد طراح» زحمت آن را به خود داد که لباس ها و معماری قرن 17 را بازسازی کند اما نقاشی ها که محور اصلی فیلمنامه بود، به شکل احمقانه یی به سبک قرن بیستمی کشیده می شد. درک جارمن هم در «کاراواجیو» شیوه کشیده شدن نقاشی رنگ روغن را به