تنوع خیلی خوب است مخصوصا در روزگار ما که عادت کرده ایم به اینکه برویم سوپری سر کوچه و دنبال برندهای تازه باشیم که اغلب هم با هم فرقی ندارند و بیشتر مواقع هم، قدیمی هاشان از تازه هاشان بهترند اما همین ما که خیلی دنبال تنوع هستیم، خیلی زود متوجه می شویم که اسم تازه باید با محتوای تازه همراه باشد.

حالاحکایت تلویزیون ماست که هی کانال تازه رو می کند و چون بودجه کافی هم برای برنامه سازی ندارد، کانال های تازه اش همان کارهای قدیمی را پخش می کنند و گاهی هم، با کیفیت تصویری پایین تری نسبت به کانال های قدیمی. بله، البته یک موقعی کمبود کانال در تلویزیون ایران، دلیل کنجکاوی مخاطبان برای رفتن سراغ کانال های چند هزارتایی برون مرزی بود اما یک موقعی این طور بود نه حالاکه مخاطبان ترجیح می دهند چند کانال محدود را نگاه کنند تا هی این کانال، آن کانال نکنند. فایده اینکه سریال های قدیمی، هر روز لااقل از سه کانال پخش شوند، چیست؟ مردم دنبال تنوع در کیفیت هم هستند و فقط دنبال این نیستند که در سوپری سر کوچه شان، 30 نوع رب گوجه فرنگی باشد با قیمت های تقریبا یکسان و کیفیت مثل هم. صدای تلویزیونی ها هم این وسط درآمده آنقدر که این آش شور شده. تاجبخش فنائیان- مسئول پروژه های الف ویژه تلویزیون- گفته: «به نظرم ادغام شبکه های تلویزیونی امری ضروری است. قاعدتا اگر مدیریت قبلی سازمان صدا و سیما هم بود، به این نتیجه می رسید که برای جلوگیری از موازی کاری، برخی شبکه های تلویزیونی را ادغام کند. بنابراین بهتر است پس از ادغام شبکه ها، نامگذاری مناسبی صورت بگیرد که مطابق با ماموریت شبکه باشد.» این نامگذاری مناسب هم البته بحث شیرینی است که باید جدی گرفته شود مثلا پخش مجموعه ای ترکیه ای درباره اینکه دزدی عاقبت ندارد یا خوردن مال مردم درست نیست از شبکه سلامت، چه معنایی دارد؟ درست است که «سلامت» یک معنای کلی است اما هم ما و هم مسئولان تلویزیون می دانیم که منظور از کلمه «سلامت» در این مورد خاص چیست. این طور که دارد پیش می رود، هیچ بعید نیست که فردوسی پور را هم بیاورند که برنامه «نود سلامت» ببرد روی آنتن و در آن از کارشناس داوری دعوت کند که ببینیم داوری دربی آبی ها و قرمزها سالم بوده، یا نه؟! فکر می کنید شوخی می کنم؟ خب، اشتباه می کنید!