سینمای امریکا و البته انگلستان در خلال دهه 1940 و 1950 به شدت نگاهی فرویدی داشت و بسیاری از بیماری هایی که فروید به آنها پرداخته بود در فیلم ها منعکس می شد. شک و تردیدی وجود ندارد که استاد دلهره اطلاعاتی در مورد روانشناسی داشته. غیر ممکن است کارگردانی همچون هیچکاک با توانایی ترس و فریب مخاطبان مطالعاتی روی روان انسان انجام نداده باشد. هیچکاک عمدتا اطلاعات خود را از طریق گزارش های جنایی مربوط به دزدی و قتل به دست آورده بود. او در تئوری های فروید غرق شده بود. پایه اصلی تئوری های فروید بسیار ساده بود و برای درک آن احتیاجی به دانش و فلسفه خاصی نبود. آنچه مسلم است فیلم های دیگری نیز بدون اشاره به فروید ناخودآگاه را مورد بررسی قرار داده اند. اما به جرات باید گفت که هیچ کس همچون هیچکاک نتوانسته فیلمی بسازد که مستقیما نظریات فروید را در قالب فیلم بگنجاند.