قبل از انقلاب، شروع تجربه تحقیقی ما در دانشگاه های شیراز و صنعتی شریف بود. پیشکسوتان این کار، تحقیقی را در کنار کار آموزشی خود انجام می دادند و این فعالیت، بیشتر پاسخگویی به نیازهای شخصی این محققان بود که تشنه انجام تحقیقات بودند، زیرا در آن زمان، در ایران دوره های دکترا وجود نداشت. طبیعی بود در آن شرایط چنین کارهای تحقیقاتی شخصی نمی توانست به پروژه های درازمدتی تبدیل شوند که تجلی و بروز آنها را می توان در رساله های دکترا دید. در نتیجه، ماهیت کارهای تحقیقاتی این پیشکسوتان اندیشمند ریاضی که در واقع، بنیان گذاران تحقیقات ریاضی در ایران بودند، کوتاه مدت بود. بنابراین برای نهادینه شدن تحقیقات ریاضی