صاحب «فن» بود و در فن «موسیقی» زبردست و چیره کار، اما با گذشت نزدیک به 3 سال از درگذشت اش، هنوز بخش زیادی از آثارش که شامل «چند قطعه گروه نوازی برای ساز سه تار، سه ساعت و 45 دقیقه تارنوازی، 9 ساعت بداهه نوازی سه تار و هفت تصنیف» می شود، منتشر نشده و «در حال خاک خوردن هستند.» این هنرمند فقید، اگرچه تار و ویولن را هم می دانست، اما در افواه، او را در «سه تار نوازی» که از 30 سالگی، «ساز» او شد، استاد می دانند که در این میان، «احمد عبادی» از مهم ترین استادان ذوالفنون به شمار می رود. اگرچه اخیرا با درخواست تشکیل «بنیاد جلال ذوالفنون» مخالفت شده است اما او خود، صاحب مکتبی بود که روزگاری درباره اش گفته بود: «تفکری که ما در مکتب ذوالفنون تابع آن هستیم به دنبال این است که آگاهی شنونده موسیقی را بالاتر ببرد و خوشبختانه در سال های اخیر آن اندیشه غلط که فکر می کرد موسیقی چیزی برای پر کردن اوقات فراغت است، تغییر کرده است.»