امنیت شغلی! این دو کلمه، وقتی به سینما می رسند، امنیت، دست شغل را ول می کند و می رود پی کارش! شما هم حتما از شنیدن این خبر قدیمی مثل من ناراحت شده اید اما مطمئنم زیاد خودتان را ناراحت نمی کنید چون از دست شما هم مثل امین تارخ کاری برنمی آید! قبل از اینکه بروم سراغ قصه تارخ، می خواهم به یکی از مشهورترین سکانس های سینمای ایران که در ارتباط با نداشتن امنیت شغلی ساخته شده اشاره کنم در فیلم «دو فیلم با یک بلیت» که در سال های دور، داریوش فرهنگ آن را ساخت و خودش هم نقش کارگردان فیلم را بازی کرد که به مهدی هاشمی گفت از بلندی بپرد اما وقتی پاهای مهدی هاشمی قلم شد، از فهرست بازیگرها خطش زد. در آن سکانس، مهدی هاشمی روی تخت بیمارستان است و باید خرج بیمارستان را هم از جیب بدهد ولی همکارانی که به عیادتش آمده اند خبر خوشی برایش ندارند. سینمای ایران، از اولش هم همین طور بوده و این مشکل بازیگرها نبوده فقط. امسال فیلمی در جشنواره است که بازیگری که قرارداد بازی در آن را امضا کرده در آن حضور ندارد!

حالابرگردیم به امین تارخ که رئیس شورای مرکزی انجمن بازیگران ایران است. او گفته: «برای حل مشکل امنیت شغلی کاری نمی توانم انجام دهم اما یک سری فعالیت ها در اصناف 33 گانه خانه سینما در حال انجام است که می تواند نتایج مثبتی را به همراه داشته باشد.»البته می دانیم هر نتیجه مثبتی که به دست بیاید نمی تواند جای خالی امنیت شغلی را پر کند. سینمایی که امنیت شغلی ندارد آینده هم ندارد.