در کشور ما بهترین حالت این است که هوش عادی داشته باشی،یعنی کسی باشی مثل همه آدم های معمولی نه ذره ای کم، نه ذره ای زیاد.

اگر هوش ات از حد عادی کمتر باشد، می شوی فردی استثنایی، با هوش مرزی، دیرآموز یا کند ذهن با هزار و یک دردسر مخصوص به خود. هوش ات اگر از حد عادی هم بالاتر باشد و بشوی فردی تیزهوش یا فوق تیزهوش، وضعت بهتر از این نمی شود که دردسرهایت بیشتر از آدم های استثنایی خواهد بود.

دردسرهای تیزهوشی یکی دو تا نیست. کودک تیزهوش ولعی سیری ناپذیر برای یادگیری دارد و بدون این که اطرافیان مجبورش کنند خود تجربه می کند، کشف می کند و می آموزد. زندگی با کودکان با ضریب هوشی بیش از 120 آسان