فرض کنید شما یک خانه هستید. در فرض که دعوا نداریم، داریم؟! یک خانه قدیمی هم هستید خیلی قدیمی، جوری که اگر چهارشنبه سوری امسال، بچه های ناخلف محل، در 500 متری شما از ترقه استفاده کنند شما که هیچ، زمین زیر پای تان هم دهان باز می کند!

الان شما یک میراث فرهنگی زنده هستید که من سعی دارم با آوردن مثال های بعدی، شما را همچنان زنده نگه دارم تا جرثقیلی که قرار است در 70 متری شما، قلب شما را از حلق شما در آورد، شما را بدل به ببر مازندران یا شیر ایرانی یا ارگ بم بعد از زلزله نکند. کار بدی که نمی کنم؟

خدا را شکر! حالاشما این هستید: «عمارت کلاه فرنگی عشرت آباد (یا کاخ عشرت آباد پیشین) ساختمانی از دوره قاجار است که در خاور تهران، در میدان عشرت آباد جای گرفته؛ این اثر در تاریخ 23 فروردین 1346 با شماره ثبت 648 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.

این کاخ از کاخ های ییلاقی ناصرالدین شاه در بیرون از حصار تهران بود که پس از سرنگونی دودمان قاجار، کاخ و خانه های پیرامون آن در اختیار نهادهای نظامی قرار گرفت.»[به روایت سایت ویکی پدیا؛ به قول قدیمی ها «به گردن گوینده»!] دی ماه سال 92، احمد مسجد جامعی که آن موقع ریاست شورای شهر تهران را بر عهده داشت، به این عمارت رفت و قرار بر این شد که این میراث فرهنگی حفظ شود اما الان در 70- 60 متری اش دارند چیزی را می سازند که احتمالا برج تجاری ا ست.

دیده اید وقتی یک خانه قدیمی را می ریزند و می خواهند جایش یک شش طبقه ببرند بالا، همسایه های ساختمان بغلی که ساختمان شان عمرش یک سال هم نیست، دست شان را به دعا بلند می کنند؟! الان قصه عشرت آباد همین است.