مجله آموزشی اردی بهشت چند سالی است که از شبکه چهار به مخاطبان ارائه می شود. برنامه ای که هر از چند گاهی با تغییراتی در استودیو، دکور و مجریان تلاش می کند تازگی خود را حفظ کرده و بیننده را ترغیب به پیگیری برنامه اردی بهشت کند. البته مخاطبانی که این برنامه را تماشا می کنند و با ساختار و محتوای آن آشنا هستند قبل از این که مسحور تغییرات ظاهری اردی بهشت باشند، محتوای آن برایشان اهمیت دارد.

این برنامه برای هر روز یک موضوع را در نظر گرفته است و با حضور کارشناسان به آنها می پردازد. مثلاروزهای شنبه به مسائل مربوط به خانواده اختصاص دارد. از آنجا که این موضوعات فراگیر و متنوع است برنامه روزهای شنبه تکراری نمی شود. چون گردانندگان برنامه می دانند چگونه این موضوعات را مدیریت کنند و در صحبت با کارشناس مسائل را از زاویه ای که نیاز مخاطب است، مطرح کنند. مثلاوقتی درباره خانواده سعادتمند بحث می شود، مهارت هایی را به بیننده بیاموزند که او بتواند به ساده ترین شکل خانواده سعادتمند را تجربه کند. در واقع مهارت هایی که در برنامه اردی بهشت ارائه می شود فقط تئوری نیست که در حد حرف بماند و عملی کردن آنها یا دشوار باشد یا دست نیافتنی.

اما در برنامه روزهای دوشنبه که به مباحث روان شناسی و روان درمانی اختصاص دارد به مباحثی توجه می شود که فراتر از درک مخاطب عام است و بیشتر مخاطبی را مد نظر دارد که با کلید واژه های روان شناسی و روان درمانی آشناست و برنامه دوشنبه های اردی بهشت برایش حکم کلاس درس دارد.

شاید به همین دلیل است که این برنامه بین دانشجویان رشته روانپزشکی و مخاطبان خاص طرفداران زیادی دارد و حتی در گروه های اجتماعی هم بازتاب پیدا کرده است. این رویکرد هم نشان می دهد که سازندگان برنامه اردی بهشت هدفمند مخاطب خود را شناسایی می کنند و در زمانی که بیشتر برنامه های خانواده محور تلویزیون و رادیو به مباحث روان شناسی می پردازند این برنامه با مشخص کردن مخاطب به این مباحث از زاویه جدید نگاه می کند.

در دیگر روزهای هفته هم برنامه اردی بهشت با شناخت محتوا و تعریف مشخص از مخاطب به موضوعات فراگیری چون اعتیاد و تغذیه می پردازد و چون هدفگذاری مشخصی دارد به تکرار نمی افتد و بیننده را دچار دلزدگی نمی کند.