شب هنگام که جامه خواب ما را در خود می پوشاند و تا صبح که این جامه خود را از ما دور می کند، با رویاهایی دست و پنجه نرم می کنیم که یا مایه مسرت ماست یا دلتنگی. دریافت ماهیت رویاها و چگونگی کارکرد آنها همیشه از دغدغه های خاطر انسان بوده است. این است که می بینیم در قرون مختلف، اشخاص مختلف تعابیر متفاوتی از خواب داشته اند.

بقراط حکیم رویاها را باور داشت و از روی آنها بیماری بیمارانش را درمان می کرد. (کیا، 1378، 9) افلاطون در یک جا رویاها را دست پرورده دمون ها (دیوها) می دانست (همان، 73) و در جایی دیگر بر این باور بود که خواب امری مقدس است؛ چرا که وقتی روح از قید و بند بدن رها شود، قادر خواهد