در دوره ای که داستان ها و شخصیت های داستان ایرانی در خیلی از موارد آنقدری شبیه هم شده اند که وقتی یک داستان کوتاه از کتاب یک نویسنده را بخوانی انگار که نه تنها داستان های دیگر همان کتاب که باقی کتاب های همان نویسنده و حتی کمی با اغماض کتاب های دیگر از نویسنده های دیگر را هم خوانده ای و به ندرت به موقعیت یا شخصیت تازه ای برخورد می کنی. خواندن کتاب «جناب آقای شاهپور گرایلی همراه خانواده» یک موهبت است. چارچوب محکم و نثر روان همراه با شخصیت هایی به قدری واقعی که انگار از نزدیک می شناسیم شان کاری می کند که کتاب را که دست بگیری دیگر تا صفحه پایانی زمینش نمی گذاری و به همه اینها طنز شیرین و دیالوگ های روان و فانتزی منحصر به فردش در ادبیات ایران را اضافه کنید. خواندن این کتاب خالی از لطف نیست.