«فلکه آب»، «فلکه ضد»، «گاراژدارها»، «چهارراه دکترا»، «بسط خواجه ربیع» و... اینها روزگاری آدرس هایی آشنا برای یکی از مهم ترین شهرهای ایران بودند. «مشهد»؛ قبله حاجات، شهر زیارت و سیاحت، شهری با تاریخ بیش از یکصدسال شهرسازی، شهری پر از خاطره گذر در پیچ وخم های نوستالژیک اطراف حرم؛ کوچه های سر بسته، طاقی ها، قوس ها، گذرها، دکان ها و حجره ها و بازارچه ها و تیمچه های قدیمی و خاک گرفته اما پر مشتری و پر از سوغات. از آن همه یادگار حالاچه برجا مانده؟ آیا هنوز خسرو شکیبایی فیلم «کیمیا» می تواند صبح در یکی از مسافرخانه های ارزان این شهر از خواب بیدار شود و در افق نگاهش از پنجره، بارگاه طلایی امام هشتم(ع)