اگر می خواهید بدانید که چرا برخی چیز های مان بر مدار درستی نمی گردد، مرور سخنان وزیر کشور دولت روحانی در مجلس، واکنش برخی اعضای مجلس نهم و صفحه های نخست روزنامه های دیروز کشور کفایت می کند: وزیری که با سند «پول های کثیف» به مجلس می رود اما از گفتن «حقیقت» ابا دارد، نمایندگانی که به جای «اصل» فساد تنها به دنبال کشاندن وزیر به زمین سوخته و فرعی «پوزش خواهی» هستند و رسانه هایی که از یک ساعت دفاعیه وزیر تنها «عذر می خواهم» را شنیده اند.به قاعده، روز یکشنبه باید پرسش نخست افکار عمومی، رسانه ها و نمایندگان مجلس این می بود که «آدرس فساد کجاست؟» و وزیر کشور نیز هیچ رسالت دیگری نداشت جز فاش گفتن آشکار