سال ها بود، یک پل دانشگاه شهید بهشتی را به نمایشگاه بین المللی کتاب متصل کرده بود؛ همان جایی که می شد مثلارئیس جمهور را سوار بر ماشین روباز درحالی که دست تکان می دهد و ابراز احساسات می کند، دید. روزهای افتتاحیه، هنوز بسیاری از غرفه ها آماده نشده بودند و بعد از مراسم فرصتی بود برای استفاده از خلوتی، دیدار سریع غرفه ها و کتاب های جدیدشان و خرید سالانه کتاب ها. اما روزهای نمایشگاه، روزهای عذاب آوری بود برای کسانی که مسیرشان آن طرف ها بود. ورودی نمایشگاه آنقدر شلوغ می شد که امکان رفت وآمد نبود. تعداد زیاد اتوبوس ها و تاکسی ها ترافیک ایجاد می کردند. سال ها گذشت، سازوکار نمایشگاه چندان تغییری نکرد،