«لیر: به ژوپیتر سوگند که نه!

کنت: به ژنون سوگند که بله!»1

ژنون، زن ژوپیتر است، هر دو از خدایان اند و ژوپیتر خدای خدایان است، شاه لیر که قلمرو پادشاهی و قدرتش را به دخترانش بخشیده تا ایام سالخوردگی را در آرامش سپری کند، به خدای خدایان سوگند می خورد که تصورات کنت مبنی بر تغییر رفتار دخترانش بعد از سپردن قدرت به آنان، بی پایه و اساس است و اوضاع چندان هم که کنت دوست وفادارش می پندارد، وخیم نیست، موقعیت پادشاهی اش تزلزل نیافته و دخترانش با او مهربان و وفادار خواهند ماند، اما بااین حال، به رغم خوشبینی لیر، اوضاع وخیم تر از آن است که او تصور می کند. گویا شاه لیر هنوز درنیافته که در درامی