«ای انسان های متمدن و عاقل، احساس غرور نکنید. عقلی که مدعی آنید و به آن می بالید، لحظه ای برای مختل شدن و از میان رفتنش کفایت می کند. واقعه ای غیرمنتظره، احساس هیجانی شدید و ناگهانی در روح، یکباره معقول ترین و ذکاوتمندترین انسان را به فردی غضبناک یا سفیه تبدیل خواهد کرد.»

این نقلی که فوکو در کتاب «تاریخ جنون» از «مته» پزشک اهل ژنو یاد می کند، تذکاری تامل برانگیز در باب مساله کنترل خشم و تبعات بی اعتنایی به لزوم غیرقابل انکار آن است. چه، خروج خشم از حیطه اختیار آدمی و ناتوانی در کظم غیظ، مرز میان انسان ذی شعور و انسان فاقد قوای عقلانی را از میان برمی دارد و به بیانی دیگر خرد انسانی را با