یک زمانی خانواده ها گسترده اما در کنار هم بودند؛ پدربزرگ، مادر بزرگ، عمه، خاله، دایی و... در یک خانه بزرگ یا در یک محله زندگی می کردند. این نوع زندگی به آنها این فرصت را می داد تا از احوال هم با خبر باشند، به هم سر بزنند و به نوعی در کنار هم زندگی کنند.

با رواج آپارتمان نشینی، تغییر فرهنگ زندگی، گرفتاری های شغلی، بزرگ شدن شهرها، معضلی به نام ترافیک و... باعث شد خانواده گسترده مفهوم خود را از دست بدهد و آدم ها به خلوت نشینی در گوشه آپارتمان عادت کنند و دیدارهای فامیلی را به هفته ای، ماهی، گاهی و سالی موکول کنند و برای این سبک زندگی بهانه و دلایل خاص خود را بیاورند.