حافظ البته در شمار سعدی و فردوسی شاعر ملی است. خاقانی، سنایی، مولوی و... شاعران جهانی و بزرگ و والایی هستند که نظیرشان در ادب و هنر جهانی نیز کم است اما شاعر ملی نیستند. شاعر ملی، شاعری است که اشعارش را همچنان که در کاخ شاهان و سرای وزیران و امیران می خوانند در کلبه روستاییان و در خانقاه صوفیان نیز بخوانند. اشعاری از این دست خواننده را به آغازهای باستانی برمی گرداند، به خاطره قومی؛ به وجه مشترک اندیشه و عاطفه همگانی. مولوی و خاقانی در مثل از شاعرانی نیستند که روستایی یا پیشه ور ایرانی بخواند و بفهمد و نسبت به آن عشق بورزد، این شاعران ساده نیستند، بغرنج و