رشد جمعی آگاهی در چند دهه گذشته موضوعات تازه ای را به درک عمومی نزدیک تر کرده است که کارکرد اجتماعی گسترده ای دارند و از آن جمله نذر فرهنگی که زاییده نیاز فرهنگی جامعه است البته از دیرباز موضوع زکات علم و مستطیع فضل و هنر بودن در فرهنگ دینی جامعه ما طرف توجه بود اما سازماندهی و اجرایی کردن این امور نیازمند نیرو های کنشگر جامعه است که توان هماهنگی و انجام امور را دارند. چند سالی است که صدای متناوب مجریان نذر فرهنگی از گوشه و کنار به گوش می رسد. همت شهرداری تهران در فعال کردن این وجدان اجتماعی شایسته تقدیر است اما توجه به آن تا شکل آرمانی فاصله زیادی دارد. فضل و هنر ثروت بی حسابی است که شکرانه قابل اعتناعی دارد و اگر حق واقعی آن ادا شود باید شب و روز اهالی هنر و ادب رقص کنان ساغرشکرانه بزنند و این موهبت عظیم نخبگی را پاس بدارند. البته آفریده های اهالی فرهنگ معمولانذورات رایج فرهنگی آنهاست اما نیت کردن و ادای مستحبات ذوقی و علمی نتایج روحی بهتری دارد. بسیاری از مردم جست وجو گر فهم و کمال و هنر و علمند و توان دریافت این متاع را ندارند و بسیاری از ارباب هنر و صاحبان عقول و نغول جامعه در پی تشنگانند و راه نمی دانند و از آنجا که تشنگان گر آب جویند از جهان/ آب هم جوید به عالم تشنگان، شاید جایی پلی شکسته است که کسی به کسی نمی رسد. نذر فرهنگی تقویت سیستم ایمنی جامعه در مواجهه با بی فرهنگی است که مضرات جبران ناپذیری چون خرافه گرایی و قوم گرایی و تحجر مذهبی و دینی دارد. هنرمندان باید به این نیاز اجتماعی توجه کنند و با نذر هدفمند فرهنگی روان آسوده ای از هستی طلب کنند. امروز محافل عرضه آثار هنری به سمت اقتصادی شدن حرکت می کند. بی شک بازار نذر فرهنگی در چنین دوره ای کم رونق می شود اما امیدوارم با همت مدیران اجرایی این طرح فرهنگ نذورات فرهنگی روز به روز در جامعه تقویت شود. تکثیر سنبله های گندم تمثیل هوشیارانه قرآن برای اهالی احسان است. اینکه اقتصاد هنر هم در سایه نذر فرهنگی بالنده می شود یک وعده دینی و قول سدید الهی است که امید می رود طرف نسبتی با جامعه دینی ما داشته باشد. ان شاءالله.