دکتر لیلین ثورمن: «الان هم احساس تنهایی می کنی؟»

دانی دارکو: «نمی دونم... منظورم اینه که، دوست دارم باور کنم که نیستم، اما... هیچ وقت هیچ دلیلی ندیدم که تنها نیستم، خب، من... من دیگه نمی خوام اینو انکار کنم، می دونی؟ مثل این میمونه که تمام عمرمو با انکار مداوم این مساله بگذرونم، جنبه مثبت رو ببینم و خودمو گول بزنم و آخرش، هنوزم هیچ دلیلی واسه انکار تنهاییم نداشته باشم. خب من دیگه... من دیگه نمی خوام انکارش کنم. کار بیهوده ایه.»