«من آن کسم که هر روز/ زندگی ام را می فروشم/ برای خرید نان فردا / امروز نیز باز، از خانه بیرون آمده ام/ آی زندگی، آی زندگی/ تا زندگی ام را بفروشم/ چه کنم که صاحب نان، خریدارش نیست...»

این تنها یک ترانه فولکلوریک و قدیمی کردی نیست! داستان زندگی واقعی است که هر روز در نوار مرزی ایران تکرار می شود، دوباره و دوباره. سایه مرگ گام به گام در تعقیب مردمان این سرزمین است؛ همین مردمان اما به غفلتی یا لغزشی، یا جان از کف می دهند یا یک قطعه از تن خود را؛ معلول می شوند و سربار. آنان سالیان درازی است که گذشته اند از مرز جان. اینجا مردمان را نمی توان به جوان و پیر تشخیص داد. چهره ها خسته است و تکیده. زن و کودک، مرد جوان و کهنسال، کمرها خمیده است. امروز قصه ما همان داستان تکراری «کولبر»هاست.