عشق ساخته یا تولید می شود، ولی نه مثل یک شیء. ساخته شدن عشق مثل یک خیال یا پندار است که عاشق مدام در آن جذب می شود و همیشه چیزهایی برای بال و پر دادن به آن دارد که این همان فرآیند آرمانی کردن معشوق یا آن طور که زیگموند فروید پدر روانکاوی معتقد است زیاد بها دادن به ابژه [=شیء] است.

فرآیند تولید عشق از مشاهده یا دریافت شروع می شود، مشاهده یک چهره، حرکت، لحظه، رفتار یا صدا، آنچه انسان را تحت تاثیر قرار می دهد و سپس وارد ذهن می شود و با خیال و جذبه و آرمانگرایی، جایگاهی ویژه پیدا می کند. در طول این فرآیند تلاش برای عینیت بخشیدن به آن پندار یا خیال انجام می گیرد که شدت آن به روحیات و شخصیت