امروز هم مثل دیروز و روزهای تکراری دیگر، هیاهوی تیرآهن ها از شمال و جوشکاری ها از جنوب بیدارم می کند و از خانه فراری ام می دهد. تهران تب بالای 40 درجه تیر را می گذراند. تا از یک مسیر کوتاه؛ یعنی از سه راه یاسر به تجریش برسم، سه ربع تا یک ساعت طول می کشد. تاکسی ها، مسافرکش ها، شخصی ها، موتورسوارها و وانت ها قدم به قدم تنگ هم ایستاده اند و غر می زنند. هوا، بوی تند عرق و ناصبوری و دود می دهد و کوره کف خیابان، از حجم سنگین این همه ماشین منفجر شده است. گویا هیچ یک از درختان بی رمق و خاک گرفته دو سوی خیابان هم چنین شبیخونی را هرگز پیش بینی نمی کرده است....