تنوع و کثرت قومیت ها در کشور پهناور ما، این امکان را فراهم کرده که در هر گوشه ای از این خاک، با نمودی از فرهنگ و هنر مواجه شویم که شاید نقطه مقابل آن چیزی باشد که در نقطه ای دیگر در جریان است. یعنی به همان اندازه که آداب و رسوم و جهان بینی مردم نقاط مختلف کشورمان ممکن است آنقدر با هم فرق داشته باشد که باور هموطن بودنشان سخت شود، آنچه در هنر و بویژه موسیقی سنتی و آیینی و محلی آنها می بینیم با هم فرق دارد. البته شباهت هایی که می توان بین موسیقی بعضی از این نواحی با یکدیگر پیدا کرد، به خاطر زبان یکسانی است (زبان موسیقی و زبان صدا) که همه متوسل به آن هستند. با وجود این برای مثال براحتی می توان موسیقی گیلکی را از موسیقی جنوب کشور بازشناخت. یعنی تفاوت ها گاهی تا این اندازه مشهود هستند.