بیشتر از 10 سال است که چهاردهمین روز تیر، روز قلم است. اما در این سال ها، هیچ تغییری ندیده ام و نام گذاری این روز، یک نام گذاری خشک و خالی بوده و مساله ای تشریفاتی و بی فایده. حالادرست است که هر سال در این روز، از پیشکسوتانی تجلیل کرده اند، همایش هایی برگزار کرده اند، نکوداشت هایی گرفته اند و بن های 100 هزارتومانی هم به بعضی از اهالی قلم داده اند، اما هیچ کدام از این برنامه ها و کارها، به معنای واقعی کلمه در تجلیل از اهالی قلم نبوده و بیشتر رفتاری مناسبتی است: شبیه باقی روزهایی که در تقویم نام گذاری می شوند و معنای واقعی خود را از دست می دهند. شبیه روز مادر، کارگر، روزنامه نگار و... این نام ها مقابل روزها می آیند تا آنها را از معنای واقعی خود تهی کنند، چرا که تجلیل و نکوداشت واقعی باید قلبی باشد.