در یک دهه اخیر در سینمای ایران شاهد ظهور بازیگرانی بوده ایم که به واسطه همسایگی و هم سنخی با این هنر پا به این حرفه گذاشته و از فیلم نامه نویسی به بازیگری کوچ کرده اند. البته این به معنای ترک خاستگاه اول نبود. مانی حقیقی، پیمان معادی، پیمان قاسم خانی و محسن تنابنده ازجمله این بازیگران هستند که هویت اصلی سینمایی آنها فیلم نامه نویسی بود البته آنها به غیر از بازیگری، کارگردانی را نیز تجربه کرده و در آن نیز کم وبیش موفق بوده اند. درواقع آنها نقش همان شخصیت هایی را بازی می کنند که تا دیروز آن را خلق می کردند و شاید همین راز موفقیت آنها در بازیگری است. فیلم نامه نویس بیشترین اشراف را بر یک کاراکتر دارد و اساسا آن پرسوناژ خالق دست اوست، اما این دلیل بر این نمی شود که آنها بتوانند به این شخصیت ها جان بخشیده و در عرصه بازیگری نیز آنها را جلوه گر کنند.