انگیزه پژوهش های کلان علوم پایه از کجا نشئت می گیرد؟ اکثریت قریب به اتفاق دوست داران علم، همیشه در برابر این پرسش، پاسخی ساده و سرراست (همچون دلیلی کافی و قانع کننده) ارائه کرده اند: ارضای حس کنجکاوی انسان. نگارنده این سطور هم تا چندی پیش از این زمره مستثنا نبود؛ اما در پی یک پژوهش دانشگاهی راجع به مبانی فلسفی آنچه به «پارادوکس فرمی» مشهور شده، ناگزیر از اذعان به این واقعیت شدم که کنجکاوی صرف، نه فقط دلیل کافی انجام برنامه های کلان علمی نبوده و نیست، بلکه چه بسا در فقدان دلایل دیگر، آن گونه «کنجکاوی»، حتی از سوی دانشمندان نیز امری احمقانه تلقی خواهد شد.