دیروز در همان دقایق شوق و دلهره ای که خبر رسید طلسم 12 سال سرگیجه ملال آور و آغشته به رنج تحریم شکسته شده، تصاویر مختلفی در مقابل چشم هر ایرانی زنده می شد. شاید شعف ناشی از این خبر آن قدر شورآفرین بود که هم زمان با آن فراموش کردیم غم آنها که در سال های تحریم رنج بیماری های خاص را دوچندان چشیدند، یا حسرت سرمایه سوزی ها و سوء استفاده های غیرانسانی از شرایط تحریم را، دوباره مرور کنیم. شاید در آن ساعات پرهیاهو، حتی به اینکه قطع نامه هایی که برداشته شدنشان این گونه موج شادی می آفریند، «کاغذپاره» بودند یا نه هم فکر نمی کردیم. اما برای من، آنچه بلافاصله تداعی شد، حال و هوایی بود که همین دوسال قبل با