فدریکا موگرینی، شانزدهم ژوئن 1973 در محلی در نزدیکی شهر رم ایتالیا متولد شد. پدر او فلویو موگرینی، کارگردان سینما بود. اطلاعات زیادی از دوران کودکی و نوجوانی فدریکا در دست نیست. او، خود در وبلاگش با عنوان BlogMog آورده است پس از پایان دوران مدرسه مدتی را در یک مرکز تلفن کار کرده و پاسخ گوی تماس های تلفنی بوده است. موگرینی در این وبلاگ نوشته به خواندن رمان های پلیسی علاقه مند است و اوقات فراغتش را با خانواده می گذراند و علاقه شدیدی به مسافرت دارد: در هر جایی، هر وقتی و به هر طریقی.

فدریکا با ماتئو ربسانی، مشاور والتر ولترونی، شهردار اسبق رم و رهبر پیشین حزب دموکرات ازدواج کرده و از این ازدواج دو فرزند دختر دارد. موگرینی خیلی زود وارد دنیای سیاست شد. او در 15سالگی عضو شاخه جوانان حزب کمونیست ایتالیا شد. موگرینی تحصیلات خود را در رشته فلسفه سیاسی در دانشگاه ساپینزا رم گذرانده و عنوان پایان نامه او «رابطه سیاست و دیانت در اسلام» بوده است. وی عضو بنیاد آمریکا- ایتالیاست که مقرش در رم است. موگرینی همچنین سابقه عضویت در برخی اندیشکده های مطالعاتی آلمانی و آمریکایی را نیز دارد. او در سال 2001 میلادی عضو شورای ملی حزب دموکرات های چپ شد و در دفتر روابط خارجی این حزب سوسیال دموکرات فعالیت کرده و در مسائل مربوط به فرایندهای صلح خاورمیانه و ارتباط با احزاب سوسیالیستی اروپا و آمریکا فعال بود. با تاسیس حزب دموکراتیک ایتالیا، در سال 2007، موگرینی در دفتر رئیس حزب، والتر ولترونی، مشغول به کار و در سال 2008 به عنوان نماینده پارلمان ایتالیا برگزیده شد. وی در فوریه 2013 به عنوان وزیر خارجه در کابینه ماتئو رنزی انتخاب و از سال 2014 نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امور امنیتی شد. موگرینی، در سال 2013 میلادی به عنوان رئیس هیات ایتالیایی در مجمع پارلمانی ناتو حضور داشت. موگرینی سومین وزیر خارجه زن ایتالیا بود. پیش از وی، اما بونینو و سوزانا آنجلی، دو نفر از جامعه زنان ایتالیا، به کرسی وزارت خارجه تکیه زده بودند. فدریکا موگرینی یکی از شخصیت های سیاسی برجسته ایتالیاست که در ترویج خلع سلاح هسته ای در پارلمان ایتالیا، از جمله تصویب قطع نامه ها و حمایت از سند چشم انداز خلع سلاح هسته ای و نیز برنامه های باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا و بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل، نقش مهمی ایفا می کند.