آرش آذرپیک می گوید واژانه به دو طریق خلق می شود: شیوه فرا دستوری و شیوه غیر دستوری. در ریختمان فرادستوری، کلمه بدون توجه به تعاریف دستوری در هر زبانی در متن حضور می یابد اما پس از خوانش بنا بر پیش فرض های ذهن دستورزده انسان می تواند برخی از نگاه ها و عناوین دستوری را به خود بگیرد، هر چند به هیچ وجه مانند حرکت واژگان در بستر دستور زبان باعث سلب قائمیت مدنی و خدشه وارد کردن به حرکت وجودگرایانه کلمه در متن نمی شود در روش غیر دستوری خلق واژانه، واژه در قید تعاریف دستوری نیست، به عبارتی ساختار و جریانش صددرصد غیر دستوری است. این سبک البته به معنای تضاد با دستور زبان نیست و قابلیت های دستور زبانی را در اثر ادبی نفی نمی کند بلکه آن قابلیت ادبی کلمه را که در دستور زبان مستور می ماند عریان می سازد.