خبر درگذشت ایرج کریمی را شنیدم؛ منتقدی که چشمان نسل ما را به سینما بازتر کرد. در نوجوانی هرگاه مجله فیلم را ورق می زدم، اولین مطلبی که با ولع می خواندم از ایرج کریمی بود. ایرج کریمی منتقدی بود که چشمان نسل ما را به سینما بازتر کرد. در نوجوانی، مطالب او، اولین انتخاب من بود.

سینمای آقای کیارستمی و دیگر بزرگان با نقدهای ایرج کریمی طعم و رنگ دیگری داشت، یکی از قدیمی ترین مطالب خاص او را به یاد دارم که حول محور تفاوت شخصیت های روشنفکر در سینمای اروپا و آمریکا بود که از زمان خود بسیار جلوتر بود؛ زمانی که استفاده از کلمه روشنفکر اماواگرهای بسیاری داشت و مثل امروز، بسیاری حتی از آن اعلام برائت می کردند!

ولی ایرج کریمی روشنفکری اصیل، مثال زدنی و متعهد به خردورزی در سینما بود، کارگردانی سینما را دیر آغاز کرد ولی چند فیلمی که ساخت، در ادامه همان نگاه آرمانی و اصیلش بود.

آخرین ساخته به نمایش درنیامده او، فیلم سینمایی «نیمرخ ها» است که خوشبختانه آماده نمایش است.

درگذشت او ضایعه ای جبران ناپذیر برای سینمای ایران است، یادش گرامی باد.