ما از بچگی به سیاست شل کن - سفت کن عادت کرده ایم. سر ماه که مرحله شل کن بود، پدر ما سر کیسه را شل می کرد و پول توجیبی را مثل وام بی بهره قرض الپس نده اورت به جیب ما واریز می کرد. وسط های ماه ما درخواست وام می دادیم که رد می شد و سیاست انقباضی در پیش می گرفت. آخرهای ماه هم که بالکل می زد زیر میز و سیاست سفت کن را اتخاذ می کرد. این وضعیت اقتصادی بود اما وضعیت اجتماعی هم همین طور بود. اول ماه که شل کن، بود با کارنامه و نمره تک کنار می آمد و یک نیشگون می گرفت و می گفت ای شیطون. وسط ماه که فضا انقباضی بود، در حد تلمیحات ظریف با ما حرف می زد و از کنایه و طنز سرکوفت گرانه بسیار بهره می برد و هی بچه