آرشیو دو‌شنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴، شماره ۳۳۵۹
صفحه آخر
۱۶
نگاه آخر

درباره نورپردازی هنرمند آلمانی در برج آزادی

مرغ همسایه غاز است

لیلی گلستان

در هیچ شهری در دنیا شما این همه نقش و نگار، آن هم از نوع بنجل و نازل و سخیف روی دیوارهای شهر نمی بینید. شهر شده پر از ماهی و موجودات زیر دریا و خانه های قدیمی و پیرزن های دهاتی کنار درهای قدیمی کلون دار، یا ماشین های پلاستیکی رنگ و وارنگ وسط چمن بزرگراه ها، یا ماهی و دلفین و نهنگ وسط میدان ها، یا آرم های گچی در گوشه و کنار خیابان ها یا گل کاری های هولناکی مثل آن بچه چاق و بدهیبت زیر لحافی از گل که واقعا دیدنش ترسناک است. (در سمت شرقی بزرگراه مدرس). این شاهکارهای بی نظیر به دلیل این است که مسوولان محترم فکر می کنند همه فن حریفند. حتی مقوله زیبایی شناسی را هم فوت آبند.

هرچند نوشتیم و نوشتند انگار نه انگار. نتیجه اش هم همین شهر زشت و بی ریختی است که تحویل مان داده اند مسوولان باید بدانند که کار را باید به دست کاردان بسپارند. آنها می توانند از کسانی که صاحب سلیقه اند و نه ج ویای نام و مال، بخواهند که در زیباتر کردن شهر کمک شان کنند. ما در حیطه هنرهای تجسمی کسانی را داریم که به خوبی می توانند در این راه یاری شان دهند.

هیچ احتیاجی هم به این نیست که از خارج کسانی را بیاوریم تا برج آزادی را نورپردازی کنند. این کار سفیر آ لمان می تواند نشان دادن نمونه ای باشد به عنوان هشدار به مسوولان. در ایران همیشه مرغ همسایه غاز بوده، ولی بالاخره یک روز باید بدانیم که خودمان غازهای پروار بسیاری داریم. متاسفانه همیشه خودمان را دست کم گرفته ایم.