تصنیف ها بخشی از هویت موسیقایی و فرهنگی ما هستند. زمانی تصنیف های عاشقانه علی اکبر شیدا و در دوره ای تصنیف های میهنی عارف قزوینی زیر لب چندین نسل زمزمه شده است، اما سابقه تصنیف سرایی برای نمایش در ایران شاید به اپرت های اسماعیل مهرتاش در جامعه باربد برگردد که این روزها به دست فراموشی سپرده شده است. داوود میرباقری از معدود کارگردان هایی بود که در تئاتر «دندون طلا» از تصنیف سرایی برای پیشبرد داستان استفاده کرد، اما این جریان ادامه و گسترش پیدا نکرد و نتوانست جایگاه عمده ای در نمایش و تئاتر جدی داشته باشد. این روزها تصنیف های هنگامه مفید در سریال «دندون طلا» نه تنها خاطره تصنیف سازی برپایه موسیقی