وداع با معینی کرمانشاهی برای من وداع با رفیقی است که 50 سال با او دوستی و معاشرت داشته ام. سال ها پیش یکی از ترانه های خیلی زیبای او را خواندم «ای ساقی ای ساقی پیاله پر کن/ دریای روحم را ز ناله پر کن/ از رنگ و ریا بیچاره شدم/ ساقی کجایی در شهر جنون آواره شدم»، با آهنگی که همایون خرم ساخت، این قطعه پس از انتشار، خیلی موردتوجه قرار گرفت و حتی در فیلم «حنجره طلایی» هم این قطعه آمده. رفاقت من و رحیم معینی کرمانشاهی یک شب در منزل مرتضی خان محجوبی، بزرگ ترین نوازنده پیانوی تاریخ موسیقی این مملکت آغاز شد. شبی که من، رهی معیری، حسین تهرانی، علی تجویدی، خانم قمر و معینی کرمانشاهی میهمان خانه محجوبی بودیم و شبی خاطره ساز رقم خورد. اولین بار بود که من معینی کرمانشاهی را دیدم و او موردتوجهم قرار گرفت. در همان دیدار نخست او را مردی بسیار خوش لباس و خوش قریحه و نهایتا انسانی والایافتم. هم اکنون نیز از خبر درگذشتش بسیار متاثر شدم و فقدان او را به همه صاحبان اندیشه تسلیت می گویم. همان شبی که درگذشت، از دوستانمان شنیدم وصیت کرده که او را در کرمانشاه دفن کنند. برایش طلب آرامش دارم و حتما در منزل خودم، مراسم یادبودی برای او برگزار خواهم کرد.