به مناسبت هفته کتاب رفتم وزارت ارشاد ببینم مجوز این کتابه چی شد. آقا مجوزچی گفت از صفحه 7 تا صفحه 94 باید حذف شود. گفتم، ببخشید این کتاب کلا96 صفحه است آقاهه گفت. تعاملت کو؟ سروته کتاب را می توانی نگه داری ولی برو توش یک چیز دیگر بریز و بیار، واسه خودت خوبه. گفتم چی بریزم؟ داستان یک آقایی است که می خواهد شغل پیدا کند و این وسط با خانمی که در پارک دارد مواد تزریق می کند آشنا می شود... آقاهه گفت همین دیگر. اولاکه داری می گویی معضل بی کاری در کشور وجود دارد. بعد هم داری می گویی خانم ها تزریق می کنند. ما اصلامعتاد داریم؟ تا حالاپارک های ما را که صبح برنامه خانواده نشان می دهد ندیدی؟ برو یک چیز دیگر بنویس بیاور واسه خودت خوبه. گفتم باشه ممنون که نگران منی. رفتم توش یک چیز دیگر ریختم و آوردم. داستان مردی بود که تنهایی توی خانه بود و داشت چت می کرد. آقاهه گفت چرا این آقا توی خانه چت می کند؟ چرا کتاب نمی خواند؟ مگر انتشارات حوزه هنری سالانه 300تا کتاب چاپ نمی کند که دست جوانان بند شود؟ به نظرم چت را ازش بگیر کتاب آخر حوزه هنری را بده بهش یا بنشانش پای برنامه شعر طنز تلویزیون که فرهیخته بار بیاید، واسه خودت خوبه. گفتم چشم. رفتم و داستانی نوشتم که آقایی کل روز نشسته پای تلویزیون و در مسابقات تلویزیونی شرکت می کند و هی ساعت دیواری برنده می شود و در نهایت به عنوان کارآفرین برتر و بعد چهره ماندگار ازش تقدیر می کنند. داستان پذیرفته شد و مجوز گرفت. آقاهه گفت طرح جلد کو؟ مجوز گرفتی؟ گفتم نه. گفت بدو بگیر و بیا. عنوان کتاب را هم گذاشته بود مردی که ساعت دیواری شد. عنوان را حذف کردند و گذاشتند جوان موفق ایرانی چطور باعث افتخار خود، خانواده، مردم و تلویزیونش شد؟ گفتم حالاکه همه زحمت ها را شما کشیدید پس من اسمم را از روی کتاب بردارم و بروم ماستم را بخورم. آقاهه گفت چی؟ هدف ما حمایت از شماست. اسمت باید باشد. الان هم با 20:30 باید مصاحبه کنی و نظر مثبتت را درباره وضعیت نوشتن و وضع نویسندگی به زبان بیاوری. گفتم نه چرا باید این کار را بکنم؟ گفت واسه خودت خوبه.