آلن ویتل، صرفا آخرین فوتبالیست جوانی بود که روزنامه ها عنوان «دنیس لاو جدید» را به او می دادند، اما وقتی هری کتریک، مربی تیم، اذعان کرد که او «بزرگ ترین کشف تاریخ اورتون» است، هواداران تازه گوش شان تیز شد. چنین القابی دردسرساز بودند و کسانی که به آنها ملقب می شدند در نهایت «توزرد» از آب در می آمدند، اما، با همه این اوصاف، ویتل، بازیکن خوبی بود. هافبکی تیزپا و کمی حیله گر، که با موهای بلوند متمایزش او را اغلب در حال عبور از مدافعان حریف می شد دید. مثل موقعی که در سال 1969 در آپتون پارک، نصف زمین گل آلود را پا به توپ طی کرد و با فریب دروازه بان، سه امتیاز با ارزش را نصیب تیم خود کرد. این یکی از 11 گل او در 15 بازی اش در فصل 70-1969 بود که به اورتون کمک کرد تا هفتمین قهرمانی اش را در لیگ به دست بیاورد.