برای آنکه تعزیه خوان به نقشی که برعهده گرفته بیشتر شبیه شود، انتخاب نوع لباس و وسایل و ابزار مناسب اهمیت ویژه ای داشت. نوع لباسها و سایر لوازم تعزیه خوانان در شهرها و روستاها و نیز در دوره های گوناگون متفاوت بوده است. این تفاوتها معمولا به سبب امکانات تعزیه گردانان و تعزیه خوانان، میزان نذورات، سنتها و عادات مردم، و رقابتهای محلی بوده است؛ چنان که در برخی مناطق همه تعزیه خوانان لباس مخصوص نمی پوشیدند. در بعضی جاها نیز برخی کاملا لباس مخصوص و برخی دیگر فقط عمامه و نقاب می پوشیدند؛ حتی در برخی روستاها، تعزیه اصطلاحا «نشسته» و بدون حرکت و لباس مخصوص اجرا می شد و تعزیه خوانان به نوبت اشعار خود را به آواز می خواندند.