گوشه ای از میدان ونک، مردان بنفش پوش انجمن صرع ایران ایستاده اند و به عابران بروشورهای روز جهانی صرع را اهدا می کنند. کمتر کسی است که سوالی بپرسد اما آنهایی که می پرسند، همان هایی هستند که از نزدیک با این بیماری برخورد داشته اند. آمارها می گوید در کل دنیا، یک درصد مردم، به صرع مبتلاهستند و این یعنی، 700 هزارنفر از جمعیت 70 میلیونی ایران و 120 هزارنفر از پایتخت نشینان درگیر این بیماری شایع جهانی اند. «عموم آنهایی که در این یک ساعت از ما راهنمایی خواسته اند، ماجرای بیماری خود یا اعضای خانواده شان را پنهان می کنند چراکه در ایران ذهنیت خوبی درباره این بیماری وجود ندارد». یکی از اعضای انجمن صرع اینها را می گوید و توضیح می دهد که صرع بیماری شایعی است اما در اکثر موارد خانواده ها می توانند به راحتی با عضو بیمارشان زندگی کنند و حتی او را برای مدارج بالاتر زندگی مثل تشکیل خانواده آماده کنند. دختران، بیشتر از مردها می ایستند و حرف های مردان بنفش پوش را گوش می دهند. شاید به این خاطر که وحشت از این بیماری در میان خانم ها بیشتر است: «دوستی در دانشگاه دارم که صرع دارد. دختر خوبی است و ما که هم اتاقی هایش بودیم در جریان مشکلش قرار نداشتیم تا اینکه شب امتحان میان ترم، دچار تشنج شد. واقعا ترسیده بودم و فکر می کردم ممکن است بمیرد و کاری از دست من برنیاید». مریم که این حرف ها را می زند، حالاخودش یاد گرفته که چطور باید کمک های اولیه در هنگام تشنج صرعی را انجام دهد و فکر می کند داشتن این اطلاعات برای هر فردی مفید است؛ موضوعی که مردان بنفش پوش هم بر آن تاکید دارند: «خیلی از مبتلایان، مشکل خود را به همکاران، دوستان یا همسفرهای خود نمی گویند. در هنگام بروز تشنج، بهترین کمکی که می توانید به بیمار بکنید این است که بگذارید حمله سیر طبیعی خود را طی کند و با چرخاندنش به پهلو، شرایط تنفس برای او را آسان تر کنید».