«همه چیز از پای صندوق های رای می گذرد» «حضور قوی و محکم پای صندوق های رای تنها راه پیروزی است»، «مسیر اصلاحات جاده صاف و همواری نیست»، «در سیاست قهر با صندوق معنا ندارد» و صدها جمله از این دست در روزهای ناامیدی و کم رمقی سیاسی همچون دم مسیحایی در کالبد جمعی بود که همه گوش بودند و عارف زبان. ارادتش به مهندس بازرگان بر کسی پوشیده نیست و ایشان نیز همچون استاد خود در دانشگاه فنی راه صعب العبور رسیدن به مدینه فاضله را جز در گرو اصلاحات گام به گام نمی دید. در ایامی که همه حتی بزرگان سیاست گوشه چشمی به انفعال سیاسی به عنوان گزینه ای برای رساندن پیام خویش داشتند عارف صف شکنی کرد و در سال 91 و در اوج فشار وبعضا کم مهری همفکران خویش اعلام حضور در انتخابات کرد وتنها در جواب سوال ما به یک جمله بسنده می کرد: «همه چیز خوب می شود و سیاست عرصه قهر نیست.»